گاهی مرا یاد کن …
من همانم که اگر ساعتی از من بی خبر بودی
آسمان را به زمین می دوختی …

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

روزهاست از سقف لحظه هایم یاد تو می چکد
اگر باران بند بیاید از این خانه می روم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بی هیچ دلیلی “به یادت هستم“ تا نقض کنم قانونی را که علت می طلبد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

علت.. بی خوابی ام.. را.. چگونه.. بگویم..
وقتی.. یاد.. تو.. از.. سقف.. اتاقم.. چکه.. میکند..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

من همان دخترک غم زده ی دیروزم
من همان کودک بی تاب برای بودن
که دلش رادراندوه به زنجیرکشید
وبه اندازه ی دل رنج کشید
وبه اندازه ی بی معرفتی دردکشید

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بهت نمی گم آدم بی معرفتی هستی چون بی معرفت ها که آدم نیستند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بی معرفت تو اون کسی بودی که

اومدی زیر چترم,نه برای همراهی با من,بلکه فقط برای اینکه خیس نشی….بارون که بند اومد,رفتی که رفتی …..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در رفاقت با وفا بودن شرط مردانگیست ، ورنه با یک استخوان صد سگ رفیقت میشوند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

فاصله تابش خود را بر دیگران تنظیم کن خداوند خورشید را در جایی نهاد که گرم کند ولی نسوزاند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

چرا ما تنها زمانی به خدا رو می کنیم که بخواهیم از غیر ممکن ،ممکن بسازیم؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو که رفتی دلم برایت تنگ شد

حال که آمده ای در دلم جا نمیشوی

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

واژه‌هایم رنگ باران دارد وقتی از تو مینوسم

قلبم خیس دلتنگی است وچشمانم طوفانی

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اشکهایم که سرازیر میشوند……

دیری نمی‌پایدکه قندیل می‌بندد…

عجیب سرد است هوای نبودنت

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلتنگم اما
تو را طلب نمیکنم…نه اینکه بی نیازم … صبورم.. “

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سخت است یکرنگ ماندن

در دنیایى که مردمش براى پررنگ شدن حاضرند هزار رنگ باشند . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در بدترین روزها امیدوار باش، که همیشه زیباترین باران از سیاه ترین ابر می بارد . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گمشده این نسل اعتماد است نه اعتقاد

اما افسوس که نه بر اعتماد اعتقادیست و نه بر اعتقادها اعتماد . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

همه بشرند اما فقط بعضی ها انسان اند . . .

(دکتر شریعتی)

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سخت است حرفت را نفهمند،

سخت تر این است که حرفت را اشتباهی بفهمند،

حالا میفهمم، که خدا چه زجری میکشد

وقتی این همه آدم حرفش را که نفهمیده اند هیچ،

اشتباهی هم فهمیده اند.

"دکتر علی شریعتی"

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دل من تنگ تو است

صندلیهای حیاط

پر برف دیشب ...

و تو کی می آیی؟

که شود آب همه برفهایی

که نبودت را فریاد زده !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

من بودم

تو

و یک عالمه حرف...

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!

کاش بودی و

می فهمیدی

وقت دلتنگی

یک آه

چقدر وزن دارد...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باران کـه میبـارد...... دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود..... راه می افـتم ... بـدون ِ چـتـر ... من بـغض می کنـم ....آسمـان گـریـه ..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

خدایا

این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عجیب است دریا… تا آدم را غرق خود می کند آن را پس می زند!

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

غلط کرده باران
حالا که مرا به تو بد عادت کرده
بی تو می بارد
روز و شب
بی خستگی
وقتی خودت نیستی،
باران هست

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باران که می بارد تمام کوچه های شهر پر از فریاد من است که می گویم: من تنها نیستم, تنها منتظرم

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در حسرت موجم ، باران کفافم نیست. درمان درد من ، باران ِ نم نم نیست

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باران
یا
دوشِ آب،
چه فرقی می‌کند؟
وقتی عاشقی
زیرِ هیچ‌کدام
آواز نخواند...

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه؟! سوگواری ست ،رنگ غصه ، خیسی غم ،
می خورد بر بام خانه ، طعم ماتم . یاد می آرم که غصه ، قصه را می کرد کابوس ، بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لبهای خیسش.....

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باز باران آمد

از هوا یا ز دو چشم خیسم؟

نیک بنگر!

چه تفاوت دارد...

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

چه سنگین گذشت عصر بارانی ام
گویی نوازش نمی کرد، باران صورتم را
گریه ام، فریادم، تنها سکوتی بود
تا حرفهایم
در بستری از بغض بخوابند

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بر سرم
چتر گرفت؛

به تماشا
ایستادند
باران و رهگذران

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باران. در گلوی من ابر ِ کوچکی ست میشود مرا بغل کنی؟ قول میدهم گریه کم کند

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نظرات شما عزیزان:

باران عشق / مهدیبا

ساعت20:10---23 آذر 1391

[وب سایت]

اشتباهی که کردم همه عمر و پشیمانم از آن اعتمادیست که بر مردم دنیا کردم.



سلام . . .
در باران عشق منتظر حضورت هستم . . .

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: